Feminisme is hot – ja ook voor de man, dus lees even verder –

Feminisme is hot. En sexy. Kijk maar in de showbizz: artiesten die hits scoren en zich uitspreken over gelijke rechten voor de vrouw en vrouwenemancipatie. Zangeressen als Meghan Trainor en Taylor Swift hebben liedjes gemaakt waarbij ze jonge meiden oproepen zich niet teveel aan te trekken van commentaar van anderen en in zichzelf te blijven geloven. Emma Watson (je weet wel, die van Harry Potter – en ik bedoel uiteraard van de FILM Harry Potter, niet dat zij bezit is van een jongeman) heeft een vlammende speech gegeven aan wereldleiders bij de Verenigde Naties over gelijke rechten voor de man en vrouw. En in najaar van 2015 stond Jennifer Lawrence nog op de voorpagina van NRC over het loonverschil tussen mannelijke acteurs en vrouwelijke actrices (ook als ze ‘leading roles’ spelen). Met andere woorden: feminisme is hot, en gelijke rechten tussen mannen en vrouwen is nog steeds een hedendaagse issue.

In Nederland speelt de (politieke) discussie vooral op de terreinen van economische zelfstandigheid van de vrouw, vrouwen aan de top en gelijke inkomen voor vrouwen en mannen in gelijke posities. Vrouwen (en meiden) zijn steeds vaker hoogopgeleid, toch zie je dat niet terug in de arbeidsparticipatie. Nog steeds zijn er meer vrouwen dan mannen die parttime werken of thuis blijven zodra ze getrouwd zijn en kinderen krijgen. Hierdoor zetten ze zichzelf in een positie dat ze (economisch) afhankelijk blijven van hun mannen. Geen probleem als het goed gaat maar wanneer een relatie op een ongelukkige manier toch misloopt dan is het toch vaak de vrouw die het lastig heeft om rond te komen en veel moeite heeft om weer een baan te vinden.

Vrouwen aan de top is ook altijd zo’n leuke discussie. Al jaren spreken we als land de ambitie uit dat er meer vrouwen aan de top van het bedrijfsleven, in de politiek, in raad van besturen moeten komen. Vaak hoor je dan ‘ze zijn er niet’, ‘we kunnen ze niet vinden’ (zelfde uitspraken bij etnische diversiteit aan de top trouwens). Grote onzin natuurlijk, er zijn hartstikke veel talentvolle vrouwen die capabel zijn en goede leiders zijn (kijk naar Herna Verhagen van PostNL, minister Hennis van Defensie, Sigrid Kaag die de VN-ontwapeningsmissie in Syrië leidt). Genoeg onderzoeken die ook erop wijzen dat managementteams met vrouwelijke teamleiders beter functioneren dan met alleen mannelijke teamleiders. Minister Bussemaker heeft in februari een site/forum gelanceerd om topvrouwen meer zichtbaar te maken zodat bedrijven en organisaties hen makkelijker kunnen vinden, geen excuus meer. En ze heeft ook gezegd dat als het niet snel genoeg gaat, dat er een vrouwenquotum moet komen. Hoe triest dat ook klinkt, ik ben voorstander: als het (al zo lang) niet vanzelf gaat, dan moet er van boven maar wat meer dwang komen.

En het laatste puntje: gelijke inkomen tussen vrouwen en mannen in gelijke posities…hoe belachelijk klinkt het eigenlijk dat als twee individuen hetzelfde werk doen, niet hetzelfde worden betaald. Er liggen hier verschillende oorzaken ten grondslag (vrouwen die niet hard genoeg onderhandelen, werkgevers die het niet zien dat ze medewerkers anders waarderen, etc.). Moeilijk fenomeen maar we moeten als man en vrouw hier bewust van zijn. En waar kan, moeten we ons inzetten dat het onszelf en anderen niet overkomt.

8 maart is weer Internationale Vrouwendag. Ooit begonnen doordat vrouwen in 1908 gingen staken in New York voor betere werkomstandigheden en in 1978 officieel erkend door de Verenigde Naties. Een dag met lange geschiedenis maar een discussie die nog steeds springlevend is.

In kader van Internationale Vrouwendag worden er in verschillende steden activiteiten georganiseerd, kijk op de site http://www.internationale-vrouwendag.nl/waarbenjijop8maart.html waar jij naar toe kan in jouw buurt/stad.Mannen zijn ook welkom om deel te nemen en mee te praten over de verschillende onderwerpen! En mannen kunnen ook hun steun uitspreken voor gelijke rechten voor vrouwen, kijk op de VN-site: http://www.heforshe.org/en

 

Juli 2012, een zaterdagmiddag

Juli 2012, over 2 maanden mogen we weer naar de stembus. Over 2 maanden mogen we weer aangeven voor welke partij, voor welke richting we willen kiezen. Het kabinet Rutte is namelijk 2 maanden voor het zomerreces; na een regeringsperiode van 1,5 jaar gevallen. Kabinet Rutte, een kabinet waarvan iedereen vantevoren al dacht dat het niet lang (in ieder geval niet de normale regeringsperiode van 4 jaar) zou houden.

Sommige mensen zijn blij dat er weer nieuwe verkiezingen komen: nieuwe ronden, nieuwe kansen. Anderen zijn minder blij: wanneer komt er weer een regering die iedereen kan binden, een regeringsperiode kan volmaken en het land naar een goede richting kan sturen?  Het maakt niet uit bij welke groep je hoort; 12 september zijn in ieder geval weer verkiezingen, de mogelijkheid (en recht) voor ons om als burger onze stem te laten horen. Om inspraak te hebben hoe we de toekomst van Nederland voor ons zien. De mogelijkheid om aan te geven waar we met dit land naar toe willen.

Juli 2012, de zomer in Nederland die we eigenlijk geen zomer kunnen noemen. De zomer waar we vooral veel regen hebben gezien. Laten we hopen dat in aanloop en na de verkiezingen meer zonneschijn komt.

14 juli 2012, Den Haag